سایت دکتر حسین بهاور

در مکتب طب ایرانی در قدم اول لازم است که هر فرد مزاج خود را بشناسد و ببیند به کدام طیف مزاج نزدیک‌تر است. همچنین باتوجه به تغییراتی که در طول زندگی بر مزاج اصلی فرد رخ می دهد هر کسی برای حفظ سلامت لازم است علائم مزاج صحی خود را نیز بشناسد تا بتواند با روشها و تدابیر لازم خود را در مسیر تندرستی حفظ نماید. پس باید در زندگی روشی متناسب با آن طیف مزاجی که در آن قرار دارد به کار ببندد و به طور کلی علم حفظ سلامت (حفظ الصحه) در یک عبارت خلاصه می‌شود : تنظیم روش زندگی مطابق با مزاج و خصوصیات ذاتی هر فرد.

دستورات کلی روش زندگی صحیح به دو دسته تقسیم می شوند  که عبارتند از :

1) دستورات عمومی که برای تمامی افراد یکسان است و ارتباطی به خصوصیات مزاجی و فردی ندارد مانند اینکه :

• غذا خوردن فقط هنگام گرسنگی مجاز است و مصرف غذا هنگامی که هنوز غذای قبلی در معده باقی مانده موجب فساد هضم می شود و به تدریج تندرستی را از بین می‌برد.
• نوشیدن مایعات به اندازه کافی هنگام تشنگی واقعی مجاز است .
• فعالیت جسمی به اندازه کافی ضروری است پیاده روی و سایر ورزش‌های مورد علاقه باید در برنامه های روزانه و هفتگی گنجانده شوند و توان جسمی افراد در انتخاب نوع و میزان فعالیت مهم است. معمولاً در سنین بالا بهترین فعالیت جسمی پیاده‌روی است .
• استراحت و خواب به اندازه مناسب ضروری است .
• عواطف و هیجانات نباید سرکوب شوند و اظهار و بیان آنها با دوستان شفیق لازم است.
• ادرار نبایدحبسشود و همچنین پاکیزه نگه داشتن روده بزرگ و تعریق به اندازه کافی برای حفظ سلامتی ضروری است.

2) دستورات فردی : اگرچه تدابیر کلی درمکتب طب ایرانی لحاظ شده اند ولی با توجه به مزاج جبلی هر فرد لازم است برای اطلاع از دستورات ویژه مزاج و اطلاع از دانش نگاهداشت سلامت و اصول حفظ سلامت فردی به پزشکی حاذق مراجعه شود تا با دریافت تدابیر لازم در سنین مختلف و تا پایان عمر همواره بر روی خط سلامت و بدور از بیماری‌ها زندگی کرد.